اشتباه یا تاکتیک ملانصرالدین؟

   ملا نصرالدين هميشه اشتباه میکرد  

ملا نصرالدين هر روز در بازار گدايي مي‌كرد و مردم با نيرنگي٬ حماقت او را دست مي‌انداختند.

دو سكه به او نشان مي‌دادند كه يكي شان طلا بود و يكي از نقره.

اما ملا نصرالدين هميشه سكۀ نقره را انتخاب مي‌كرد.

اين داستان در تمام منطقه پخش شد.

هر روز گروهي زن و مرد مي‌آمدند و دو سكه به او نشان مي دادند و ملا نصرالدين هميشه سكه ی نقره را انتخاب مي‌كرد.

تا اين كه مرد مهرباني از راه رسيد و از اين كه ملا نصرالدين را آن طور دست مي‌انداختند٬ ناراحت شد.

در گوشه ی ميدان به سراغش رفت و گفت:

هروقت دوسكه به تونشان دادند٬ سكۀ طلا را بردار.

اين طوري هم پول بيشتري گيرت مي‌آيد و هم ديگر دستت نمي‌اندازند.

ملا نصرالدين پاسخ داد:

ظاهراً حق با شماست٬ اما اگر سكه ی طلا را بردارم٬ ديگر مردم به من پول نمي‌دهند تا ثابت كنند كه من احمق تر از آن‌هايم.

شما نمي‌دانيد تا حالا با اين كلك چقدر پول گير آورده‌ام. 

 

 

 شرح حكايت 1 (دیدگاه بازاریابی استراتژیک) 

ملا نصرالدين با بهره‌گيري از استراتژي تركيبي بازاريابي، قيمت كم‌ تر و ترويج، كسب و كار «گدايي» خود را رونق مي‌بخشد.

اوازيك طرف هزينۀ كمتري بمردم تحميل مي‌كند و از طرف ديگر مردم را تشويق مي‌كند كه به او پول بدهند .

 

«اگر كاري كه مي كني٬ هوشمندانه باشد٬ هيچ اشكالي ندارد كه تو را احمق بدانند.»

 

شرح حکایت 2 (دیدگاه سیستمی اجتماعی)

ملا نصرالدین درک درستی از باورهای اجتماعی مردم داشته است.

او به خوبی می دانست که گداها از نظر مردم آدم های احمقی هستند.

او می دانست که مردم، گدایی – یعنی از دست رنج دیگران نان خوردن را دوست ندارند و تحقیر می کنند.

در واقع ملانصرالدین با تایید باور مردم به شیوه ی خود، فرصت دریافت پول را بدست می آورد.

«اگر بتوانی باورهای مردم را تایید کنی، آن ها احتمالا به تو کمک خواهند کرد. »  

 

شرح حکایت 3 (دیدگاه حکومت ماکیاولی)

 ملا نصرالدین درک درستی از نادانی های  مردم داشت.

اوبخوبی میدانست هنگامی که ازدوسکۀ طلا و نقرۀ مردم، شما نقره را بر می دارید آن ها احساس می کنند که طلا را به آن ها بخشیده اید!

و مدتی طول خواهد کشید تا بفهمند که سکۀ طلا هم از اول مال خودشان بوده است .

واین زمان به اندازۀ آگاهی ودرک مردم می تواند کوتاه شود.

هرچه مردم نا آگاه تر بمانند زمان درک این نکته که ثروت خودشان به خودشان هدیه شده طولانی تر خواهد بود.

در واقع ملانصرالدین با درک میزان جهل مردم به شیوه ی خود، فرصت دریافت پول را بدست می آورد.

«اگر بتوانی ضعف های مردم را بفهمی می توانی سر آن ها کلاه بگذاری ! 

و آن ها هم مدتی لذت خواهند برد! »

من به اندازه یک مجلس ختم دوستانی دارم

چه رفیقان عزیزی که بدین راه دراز

بر شکوه سفر آخرتم، افزودند
اشک در چشم، کبابی خوردند
قبل نوشیدن چای،

همه از خوبی من میگفتند
ذکر اوصاف مرا،

که خودم هیچ نمی دانستم
نگران بودم من،

که برادر به غذا میل نداشت
دست بر سینه دم در استاد و غذا هیچ نخورد
راستی هم که برادر خوب است
گر چه دیر است، ولی فهمیدم
که عزیز است برادر، اگر از دست رود
و سفرباید کرد،

تا بدانی که تو را میخواهند
دست تان درد نکند،
ختم خوبی که به جا آوردید
اجرتان پیش خدا
عکس اعلامیه هم عالی بود،

کجی روبان هم،

ایده نابی بود
متن خوبی که حکایت می کرد

که من خوب عزیز
ناگهانی رفتم

و چه ناکام و نجیب
دعوت از اهل دلان،

که بیایند بدان مجلس سوگ
روح من شاد کنند و تسلی دل اهل حرم
ذکر چند نام در آن برگه پر سوز و گداز
که بدانند همه،

ما چه فامیل عظیمی داریم
رخصتی داد حبیب،

که بیایم آنجا
آمدم مجلس ترحیم خودم،

همه را میدیدم
همه آنهایی،

که در ایام حیات،

نمی دیدمشان
همه آنهایی که نمی دانستم،
عشق من در دلشان ناپیداست
واعظ از من می گفت،

حس کمیابی بود
از نجابت هایم،

وز همه خوبیهام
و به خانم ها گفت:

اندکی آهسته
تا که مجلس بشود سنگین تر

سینه اش صاف نمود

و به آواز بخواند:
" مرغ باغ ملکوتم نی ام از عالم خاک چند روزی قفسی ساخته اند از بدنم"
راستی این همه اقوام و رفیق

من خجل از همه شان
من که یک عمر گمان میکردم تنهایم و نمی دانستم
من به اندازه یک مجلس ختم،

دوستانی دارم!

آرامش سنگ یا آرامش برگ ؟

مردجوانی کنار نهر آب نشسته بود و غمگین و افسرده به سطح آب زل زده بود.
استادی از آنجا می گذشت. او را دید و متوجه حالت پریشانش شد و کنارش نشست.
مرد جوان وقتی استاد را دید بی اختیار گفت:
 "عجیب آشفته ام و همه چیز زندگی ام به هم ریخته است.
 به شدت نیازمند آرامش هستم و نمی دانم این آرامش را کجا پیدا کنم؟"
استاد برگی از شاخه افتاده روی زمین را داخل نهر آب انداخت و گفت:
 به این برگ نگاه کن وقتی داخل آب می افتد خود را به جریان آن می سپارد و با آن می رود.
سپس استاد سنگی بزرگ را از کنار جوی آب برداشت و داخل نهر انداخت. 
سنگ به خاطر سنگینی اش داخل نهر فرو رفت و در عمق آن کنار بقیه سنگ ها قرار گرفت.
استاد گفت: 
"این سنگ را هم که دیدی. به خاطر سنگینی اش توانست بر نیروی جریان آب غلبه کند و
 در عمق نهر قرار گیرد. حال تو به من بگو آیا آرامش سنگ را می خواهی یا آرامش برگ را؟!"
مرد جوان مات و متحیر به استاد نگاه کرد و گفت: "اما برگ که آرام نیست. 
او با هر افت و خیز آب نهر بالا و پائین می رود و الان معلوم نیست کجاست!
 لااقل سنگ می داند کجا ایستاده و با وجودی که در بالا و اطرافش آب جریان دارد
 اما محکم ایستاده و تکان نمی خورد. من آرامش
سنگ را ترجیح می دهم!"
استاد لبخندی زد و گفت: 
"پس چرا از جریان های مخالف و ناملایمات جاری زندگی ات می نالی؟ 
اگر آرامش سنگ را برگزیده ای پس تاب ناملایمات را هم داشته باش و
 محکم هر جایی که هستی آرام و قرار خود را از دست مده."
استاد این را گفت و بلند شد تا برود. مرد جوان که آرام شده بود نفس عمیقی کشید و 
از جا برخاست و مسافتی با استاد همراه شد.
چند دقیقه که گذشت موقع خداحافظی مرد جوان از استاد پرسید: 
"شما اگر جای من بودید آرامش سنگ را انتخاب می کردید یا آرامش برگ را؟"استاد لبخندی زد و گفت:
 "من تمام زندگی خودم را با اطمینان به خالق رودخانه هستی و به جریان زندگی سپرده ام و
 چون می دانم در آغوش رودخانه ای هستم که همه ذرات آن نشان از حضور او دارد 
از افت و خیزهایش هرگز دل آشوب نمی شوم.من سکون و بی حرکتی را دوست ندارم . .
" من آرامش برگ را می پسندم .."
زیرا می دانم که خدایی هست که هم به سنگ توانایی ایستادگی را داده است و
 هم به برگ توانایی همراه شدن با افت و خیزهای سرنوشت...
برگ یا سنگ بودن : انتخاب با خود ماست...
نمي توانيم مانع پرواز پرنده اندوه بر فراز سرمان شويم،
 اما مي توانيم به او اجازه ندهیم كه روي سرمان فرود آيد...